Vanuit een luchtballon…
Blijf op de hoogte en volg Iris
22 Maart 2013 | Brazilië, Fazenda Barranco Alto
Alweer op de helft van mijn tijd in Brazilië, het lijkt wel of de tijd steeds sneller gaat hier. De afgelopen week behoorlijk veel bewolking en regen gehad wat nieuw was voor ons, maar eigenlijk wel normaal is aangezien het hier nog steeds het regenseizoen is. Inmiddels is de zon weer terug, strakblauwe luchten en dan ziet alles er toch wel een stukje mooier uit! Ik zit op de veranda en hoor de ara’s schreeuwen (en ze zijn erg luid!), de vos loopt langs en achter ons huisje is de familie capibara’s aan het eten.
Mijn onderzoek, plots waar ik bomen in meet, gaat gestaag verder, nog steeds inclusief de pekari’s en de muggen, en verder deze week een hele hoop andere dingen gedaan op de Fazenda. Zo zijn we met de meiden, samen met Lucas, een deel van het gras wezen verbranden. Dit jaar is een heel droog jaar (zelfs in het natte seizoen) en dat kan in het droge seizoen brandgevaar veroorzaken. Om dit binnen de perken te houden (en dus minder brandbaar materiaal te hebben), bush encroachment (het groeien van struiken en bomen in gras gebieden) tegen te gaan en meteen nieuw gras voor het vee te verkrijgen, worden er vanaf nu delen van de grasgebieden verbrand. Best leuk, fikkie steken haha! De Fazenda is 11.000 ha en alleen grasdelen worden verbrand en dit gebeurt elke keer maar met een paar hectare, dus het gaat niet hard maar is wel interessant. Zeker als het na een kwartiertje flink brandt en er ook veel rookontwikkeling is want dan komen de savanne buizerds boven de vlammen vliegen. Zij wachten vervolgens op de ratten het vuur proberen te ontvluchten en slaan zo een gemakkelijk maaltje.
We hadden een klein weekje geen toeristen op de Fazenda wat het programma enigszins in de war schopt en er meer tijd voor ontspanning is bij de staf. Er was een vriend van Lucas overgekomen vanuit Rio en samen met hen gingen we elke middag wel op pad, hetzij met de auto, hetzij in de boot. Op de boot probeerden we weer de jaguar te vinden maar hij laat zich nog niet zo graag zien.. Wel heel leuk wanneer de reuzenotters om de boot zwemmen. Ze zijn veel groter dan je zou denken en steken steeds hun nek even uit het water om je te spotten, nieuwsgierige beesten. 2 dagen achter elkaar zonder succes op de Rio Negro waren we weer onderweg terug naar de lodge, maar net voordat we onze ‘baai’ in kwamen zagen we kattenogen reflecteren: een ocelot! Een ocelot is een soort van kleine variant van de jaguar, en is in dit gebied nog moeilijker te spotten dan de jaguar zelf. Boffen wij dus even, de kat zat gewoon aan de kant van de rivier en liet zich rustig observeren door ons en bleef zelfs beetje heen en weer lopen langs de oever.
De volgende dag was het weer feest. De Duits/Portugese filmploeg onder leiding van Christian Baumeister was hier een kleine week voor opnames van de Pantanal voor een documentaire betreffende natuur in Brazilië voor het WK en de Olympische Spelen in 2014 en 2016. Zij wilden de Pantanal vastleggen vanuit een luchtballon. Mooie beelden vanuit de lucht en aangezien een ballon een stuk langzamer gaat dan een vliegtuig is het makkelijker filmen. Boeiend om eens mee te maken hoe het maken van een natuurfilm in zijn werk gaat, en er blijkt vooral echt een hele hoop geduld en geluk voor nodig te zijn. Helaas hadden zij veelal bewolkt weer en moesten onverwacht iets vroeger terug. Voordeel daarvan was dat er nog een hoop gas over was en de ballonvaarders ook nog present waren en wij dus samen met de staf een vluchtje konden maken. De mand was maar klein en de ballonvaarder zelf al 130 kg, dus weinig plek voor anderen maar met een beetje passen en meten konden er toch 2 anderen bij. Omdat we met zo veel waren ging de ballon de lucht in voor zo’n minuut of 10, achtervolgd door de auto die door de bossen scheurde, en landde snel in een open gebied waarbij de 2 mensen er snel uit moesten en de nieuwe 2 er snel in moesten springen. Wat een sensatie en wat een belevenis om de Pantanal te mogen zien vanuit de luchtballon. Vanuit de ballon zagen we de brulapen in de bomen zitten en de capibar’s rennen, duidelijk geschrokken van het roze/rode gevaarte in de lucht. Echt super mooi, alles is vlak hier, dus je ziet erg ver en overal bossen, meren en grote delen gras! Voor de familie de Waart kant, het brengt herinneringen boven van vroeger (Ik citeer: “Ik zie een luchtballon, ik zie een luchtballon.. haha!).
Iedereen was super blij na de ballontrip en we hebben gezamenlijk geborreld en gegeten totdat Lucas er achter kwam dat hij zijn camera was verloren in alle hectiek. Wij dus weer terug met een klein groepje, (het was al begonnen met regenen) en zowaar camera terug gevonden welke ook nog werkte. In de auto terug naar de lodge liepen er opeens 2 poema’s voor ons op de weg, verassing! Erg mooie dieren, elegant lijf en stoer om ze zomaar te zijn. Twee achtereenvolgende avonden katten gespot, wellicht laten ze zich deze weken wat meer zien.
Vanaf de veranda ga ik maar weer eens aan de slag. Er vloog net weer een toco toekan voorbij, wat echt een prachtige vogel is en een bijzondere manier van vliegen heeft. Het lijkt net alsof ie het heel zwaar heeft want hij zwabbert even met zijn vleugels en stopt vervolgens (zware oranje snavel, om uit te rusten?) zweeft even en gaat weer zwabberen.
Mijn onderzoek, plots waar ik bomen in meet, gaat gestaag verder, nog steeds inclusief de pekari’s en de muggen, en verder deze week een hele hoop andere dingen gedaan op de Fazenda. Zo zijn we met de meiden, samen met Lucas, een deel van het gras wezen verbranden. Dit jaar is een heel droog jaar (zelfs in het natte seizoen) en dat kan in het droge seizoen brandgevaar veroorzaken. Om dit binnen de perken te houden (en dus minder brandbaar materiaal te hebben), bush encroachment (het groeien van struiken en bomen in gras gebieden) tegen te gaan en meteen nieuw gras voor het vee te verkrijgen, worden er vanaf nu delen van de grasgebieden verbrand. Best leuk, fikkie steken haha! De Fazenda is 11.000 ha en alleen grasdelen worden verbrand en dit gebeurt elke keer maar met een paar hectare, dus het gaat niet hard maar is wel interessant. Zeker als het na een kwartiertje flink brandt en er ook veel rookontwikkeling is want dan komen de savanne buizerds boven de vlammen vliegen. Zij wachten vervolgens op de ratten het vuur proberen te ontvluchten en slaan zo een gemakkelijk maaltje.
We hadden een klein weekje geen toeristen op de Fazenda wat het programma enigszins in de war schopt en er meer tijd voor ontspanning is bij de staf. Er was een vriend van Lucas overgekomen vanuit Rio en samen met hen gingen we elke middag wel op pad, hetzij met de auto, hetzij in de boot. Op de boot probeerden we weer de jaguar te vinden maar hij laat zich nog niet zo graag zien.. Wel heel leuk wanneer de reuzenotters om de boot zwemmen. Ze zijn veel groter dan je zou denken en steken steeds hun nek even uit het water om je te spotten, nieuwsgierige beesten. 2 dagen achter elkaar zonder succes op de Rio Negro waren we weer onderweg terug naar de lodge, maar net voordat we onze ‘baai’ in kwamen zagen we kattenogen reflecteren: een ocelot! Een ocelot is een soort van kleine variant van de jaguar, en is in dit gebied nog moeilijker te spotten dan de jaguar zelf. Boffen wij dus even, de kat zat gewoon aan de kant van de rivier en liet zich rustig observeren door ons en bleef zelfs beetje heen en weer lopen langs de oever.
De volgende dag was het weer feest. De Duits/Portugese filmploeg onder leiding van Christian Baumeister was hier een kleine week voor opnames van de Pantanal voor een documentaire betreffende natuur in Brazilië voor het WK en de Olympische Spelen in 2014 en 2016. Zij wilden de Pantanal vastleggen vanuit een luchtballon. Mooie beelden vanuit de lucht en aangezien een ballon een stuk langzamer gaat dan een vliegtuig is het makkelijker filmen. Boeiend om eens mee te maken hoe het maken van een natuurfilm in zijn werk gaat, en er blijkt vooral echt een hele hoop geduld en geluk voor nodig te zijn. Helaas hadden zij veelal bewolkt weer en moesten onverwacht iets vroeger terug. Voordeel daarvan was dat er nog een hoop gas over was en de ballonvaarders ook nog present waren en wij dus samen met de staf een vluchtje konden maken. De mand was maar klein en de ballonvaarder zelf al 130 kg, dus weinig plek voor anderen maar met een beetje passen en meten konden er toch 2 anderen bij. Omdat we met zo veel waren ging de ballon de lucht in voor zo’n minuut of 10, achtervolgd door de auto die door de bossen scheurde, en landde snel in een open gebied waarbij de 2 mensen er snel uit moesten en de nieuwe 2 er snel in moesten springen. Wat een sensatie en wat een belevenis om de Pantanal te mogen zien vanuit de luchtballon. Vanuit de ballon zagen we de brulapen in de bomen zitten en de capibar’s rennen, duidelijk geschrokken van het roze/rode gevaarte in de lucht. Echt super mooi, alles is vlak hier, dus je ziet erg ver en overal bossen, meren en grote delen gras! Voor de familie de Waart kant, het brengt herinneringen boven van vroeger (Ik citeer: “Ik zie een luchtballon, ik zie een luchtballon.. haha!).
Iedereen was super blij na de ballontrip en we hebben gezamenlijk geborreld en gegeten totdat Lucas er achter kwam dat hij zijn camera was verloren in alle hectiek. Wij dus weer terug met een klein groepje, (het was al begonnen met regenen) en zowaar camera terug gevonden welke ook nog werkte. In de auto terug naar de lodge liepen er opeens 2 poema’s voor ons op de weg, verassing! Erg mooie dieren, elegant lijf en stoer om ze zomaar te zijn. Twee achtereenvolgende avonden katten gespot, wellicht laten ze zich deze weken wat meer zien.
Vanaf de veranda ga ik maar weer eens aan de slag. Er vloog net weer een toco toekan voorbij, wat echt een prachtige vogel is en een bijzondere manier van vliegen heeft. Het lijkt net alsof ie het heel zwaar heeft want hij zwabbert even met zijn vleugels en stopt vervolgens (zware oranje snavel, om uit te rusten?) zweeft even en gaat weer zwabberen.
-
23 Maart 2013 - 00:52
Ingrid En André:
Leuk verhaal weer Ier, prachtige foto's ook op Facebook van de luchtballon!
Dikke kus, mama en André -
23 Maart 2013 - 10:06
Lieke:
Mooi en beeldend geschreven, Iris. Volgens mij heb je het daar uitstekend naar je zin in de bush.
Het liedje van de luchtballon zal waarschijnlijk de hele dag wel weer door mijn hoofd spoken......
Succes verder met je onderzoek, die mooie vogeltjes zijn je er dankbaar voor.
En geniet verder van deze bijzondere tijd!
Liefs van ons allen, Lieke -
23 Maart 2013 - 11:10
Anneke De Jong:
wat maak jij toch veel mee.en ballonvaren is ook prachtig geniet er nog maar van.groeten dick en anneke -
23 Maart 2013 - 12:06
Pipo:
Hoi Iris.
Wat een verhaal met die ballon en camera en dan ook nog terug vinden en nog doen ook. Leuk dat je nu ook katachtige dieren heb gezien en nu maar hopen dat de jaguar een keertje langs je huisje loopt om jullie te spotten. Blijf je best doen.
Dikke kus
Pipo & Til -
24 Maart 2013 - 12:15
Heilke En Gerard:
Hi Iris
Wat een mooi verslag en dat je zoveel bijzondere dieren mag spotten. Geweldig.
Lieve groeten van ons heilke -
24 Maart 2013 - 13:50
Gera:
Hoi Iris
Wij hebben een gezellige vakantie gehad samen met je moeder en Andre.
Jouw reis brengt misschien wel veel spanning met zich mee maar je doet daardoor wel heel veel bijzondere ervaringen op. Geniet er vooral van en succes met het onderzoek.
Hopelijk kun je heel veel foto's maken van al het moois wat je ziet, dan kunnen wij nog meer van jouw reis meegenieten.
Lieve groetjes Kees en Gera -
24 Maart 2013 - 19:31
WIlma Van Doorn:
Hoi Iris, erg mooie verhalen schrijf je. Het is alsof ik ook een beetje op vakantie ben. Geniet er nog van en blijf schrijven. Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
