Een weekje Laos en nu Hanoi

Hier ben ik dan weer een keertje! De andere 3 zitten in de kroeg,dus heb ik mooi de tijd om de computer van ons hostel te gebruiken. Inmiddels al een dag in Hanoi, maar eerst even vertellen over onze belevenissen in Laos.
Om de grens over te gaan van Thailand naar Laos moesten we de rivier de Mekhong oversteken en in de rij gaan staan voor een visum. We waren niet de enige en wat een corrupte zooi daar. Na een paar uur wachten was het allemaal geregeld en konden we een bus pakken. Localbus en daar klopt echt alles van wat er over gezegd wordt in de Lonely Planet. De reis naar Luang Prabang zou 10-15 uur duren, afstand van 472 km. Maar uiteraard... binnen een half uur hadden we een soort ontploffing --> klapband. Iedereen de bus uit, mannetjes onder de auto en band vervangen. Half uur later weer pech..motor was stuk.. Uur later weer stoppen, nog een keer de band vervangen. Op zo'n moment duurt het allemaal best lang, als je na gaatdat het 30+ graden celcius is, iedereen stinkt, er veel te veel mensen in de bus zitten (allemaal op krukjes of op de rijstzakken in het midden als ze geen echte plaats hadden) en de meeste wegen niet geasfalteerd zijn. Hele belevenis, maar hoort er wel een beetje bij :) We kunnen er iig om lachen.
We zijn 3 dagen in Luang Prabang geweest en voornamelijk relaxt gedaan. Stadje was behoorlijk toeristisch en de mensen waren niet zo vriendelijk. Nog wel een dagje wezen kayakken op de rivier daar met stroomversnellingen en dat was wel hilarisch. Het is namelijk best lastig om in je kayak te blijven als je een mini watervalletje over gaat dus Rosalie en ik lagen eigenlijk elke keer om. Wel erg gelachen en zeker genoten van de natuur en de mensen. Het is weliswaar de droge periode in Laos maar de natuur is wel prachtig. Daarnaast staat de rivier bekend om het goud wat er in gevonden kan worden, dus keken we onze ogen uit naar alle mensjes die goud aan het zoeken waren. We waren samen met 2 Zwitserse meiden en die zouden na het kayakken nog een tripje met de olifanten doen en wij deden spontaan mee. Blijven mooie dieren en was erg gezellig met hen, Huub, Rosalie en Carmen (andere NL, Imke was ziek in het hotel). 's Avonds nog een keer het uitgaansleven van Luang Prabang verkend en wat blijkt, de bowlingbaan is the place to be.. Daar ook nog een aantal mensen ontmoet, waaronder een ex-monnik en ik moet zeggen dat de monnikken een beetje in aanzien zijn gedaald bij me. Deze wist allesover opium roken en andere drugs en overal waar we een monnik zagen, zagen we ook mobiele telefoon en/of fotocamera's. Niks back to basic leven dus..

Over het algemeen viel Laos eigenlijk een beetje tegen, voornamelijk omdat we de mensen niet zo vriendelijk vonden en ze hun afspraken niet na kwamen (heel anders dan in Thailand). De natuur is mooi (langleve de mekong!) en het is grappig dat je overal je schoenen uit moet trekken voordat je naar binnen gaat (zelfs in de supermarkt) maar verder 'raakte' het mij niet echt, dus we wilden graag snel door naar Vietnam zodat we hier meer tijd hebben. Na Luang Prabang nog wel 2 dagen in Phonsavan geweest, een suf dorpje, maar ontzettend interessant gebied vanwege de 'plain of jars' = vlakteder kruiken en de U.X.O.s. De kruiken zijn heel groot en niemand weet hoe ze daar terecht zijn gekomen en de UXO's zijn onontplfte bommen en dat is wel iets heftigs. Tijdens de oorlog tussen Amerika en Vietnam zijn er ontzettend veel bommen op Laos gegooid. Dit vanwege de Ho Ch Minh trail door het land en door het simpelen feit dat piloten hun bommen moesten laten vallen wanneer hun kerosine bijna op was. Gevolg: Laos is de sjaak! Die bommen hebben veel doden veroorzaakt en je ziet overal kraters. Wat misschien nog wel erger is, is dat heel veel bommen nooit ontploft zijn en de dus overal mijnen liggen. Hierdoor zijn er in die regio heel veel mensen die ledematen missen, aangezien 1% van de UXO's nog maar onschadelijk is gemaakt. Veel bommen gezien en wat dan wel weerleuk was, was dat de lkale bevolking de grote bommen en vliegtuig resten van de Amerikanen weer hergebruiken om hun huisjes mee te bouwen. Rond Phonsavan hebben we nog 2 kleine villages bezocht en dat was leuk. Iedereen heeft koeien en iedereen heeft zijn eigen rijstveld. Helaas droog op het moment, maar wel een mooi gezicht. Op het eerste gezicht lijken de mensen allemaal arm en zielig, maar dan tref je in de achtertuin een schotel aan en in de 'huiskamer' een televisie. Het zal allemaal wel mee vallen dus..


Na Phonsavan wilden we richting Vietnam gaan, maar we hadden even geen rekening gehouden dat de beste verbinding maar eens in de 3 dagen ging. Phonsavan was een beetje een spookstad (stadje leek meer op het wilde westen dan op Azie, wij wachtten maar op de paarden en de sheriff..) en we waren dan ook echt wel klaar daar. Vrijdagavond daarom maar een minibus genomen (wij voorin, 25 Laotianen achterin) richt Sam Neua waar we vervolgens een bus naar Hanoi zouden nemen. De chauffeur van de mini bus reed echter als een idioot en om 3 uur 's nachst kwamen we al aan op het busstation. Bus ging echter pas om 8 uur, dus we hebben een hele koude en donkere nacht gehad daar, maar gelukkig ook weer overleefd. De volgende ochtend wachtte ons een busreis van opnieuw 15 uur voor ons richting Hanoi.. Grensovergang was dit keer makkelijk(we hadden immers al een visum) ware het niet dat de Laotianen in ons busje ons eten gejat hadden terwijl wij bij de douane waren. Samen met nog 4 backpackers misten we onze tussendoorrepen, koekjes, appels en rijst en die vrouwtjes maar doen alsof er niks aan de hand was..

Busreis was lang maar wel ok. In Laos rijdt iedereen beheerst en niet harder dan 50km/u, in Vietnam isd dat heel anders. Ze rijden als gekken en toeteren om de 2 minuten, om gek van te worden! Wel erg blij dat we inmiddels in Vietnam zijn, het is prachtig en de mensen zijn heel vriendelijk. Gisteravond hadden we weer eens een stop met de localbus bij een eettentje en iedereen staarde ons aan, wij blanken zijn af en toe nog echt een bezienswaardigheid. Ook hier in Hanoi,mensen staren je aan, ze willen je aanraken en willen met je op de foto. En dat terwijl Hanoi echt wel westers en ontwikkeld is. Super druk hier, het wemelt van de brommers maar het is wel erg leuk. Huub is echt een attractie hier met zijn 2.02 meter en ook wij worden nagestaard. Vandaag de stad doorgeweest, tempel van de literatuur bekeken en bij een water puppet show geweest. Totaal niet diepzinnig, maar wel echt grappig en je ziet de mensen achter de poppen echt in het water staan en dan doen ze het eigenlijk best knap :)

Bij het binnen komen van Vietnam voelde het net alsof we een ansichtkaart in reden. De natte en prachtig groene rijstvelden bestaan echt en overal zie je vrouwtjes met van die mooie puntige hoedjes er in werken. Precies hoe ik het mij het voorgesteld en zo mooi! Echt genieten! Op het platteland zie je ze allemaal fietsen en naast die groene en vlakke rijstvelden begint het zelfs een beetje op Nederland te lijken.

Morgen nog een dagje Hanoi en dan gaan we 's avonds met de nachttrein naar Sapa in het noorden om een trekking te doen. Daar schijnt het koud te zijn, dus morgen shoppen hier. Ze delen hier hun straten in n.a.v. hun winkels, zo hebben je schoen straten, loemen straten en elektronica straten. Genoeg keuze!

Foto's uploaden kan in het hostel niet, dus die houden jullie van ons tegoed! xx