Het wel en wee in Beli
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
20 November 2013 | Guinea-Bissau, Gabú
Na het Gabu weekend in begin november heb ik weer een tijdje gewoon in Beli gezeten en vliegt de tijd (ik heb altijd het idee dat de 2e helft van een trip dubbel zo snel gaat). In de eerste weken dat ik hier was hadden we dagelijks hele donkere, maar ook hele mooie luchten waar regelmatig heel veel neerslag uit viel. De regentijd was heftig, maar op de een op de andere dag stopten de regenbuien, nam de luchtvochtigheid af, werden de nachten kouder (tot 14 graden) en begon het al snel stoffig te worden: de droge tijd is gestart!
Vreemd genoeg brengt de start van de droge tijd veel gevallen van malaria met zich mee, het lijkt erop alsof half Beli ziek op bed ligt. En als ze niet ziek zijn is er vaak een andere reden waardoor er niet of minder gewerkt hoeft te worden. Beli bestaat namelijk grotendeels uit inwoners met de Fula etniciteit en Fula mensen in Guinee-Bissau zijn over het algemeen moslim en houden ervan om zowel de Islamitische als Christelijke feestdagen te vieren, zodat er vooral weinig tijd over blijft om te werken. Half november begon het Islamitische nieuwe jaar wat 3 dagen feest betekende in Beli met veel muziek, eten en drukte en wij daardoor later dan gepland het veld in konden omdat de lokale lui familieverplichtingen hadden. Het lijkt er ook wel op alsof bijna iedereen Amadu of Mamadu heet, allemaal afgeleid van Mohammed.
Dus bleven we wat langer in Beli en maakten vanaf hier kleine veldtrips. En niet dat Beli zo bruisend is maar vervelen doe je je hier toch niet heel erg en je snuift heel goed de sfeer van een klein Afrikaanse dorpje op. Voetbal staat hier hoog in het vaandel, de dagelijkse werkzaamheden in en rond je hutje kosten hier veel meer tijd dan thuis en er zijn altijd en overal kinderen die je komen begroeten. De kinderen hebben alle tijd want het onderwijs in Beli en eigenlijk in geheel Guinee-Bissau laat nogal wat te wensen over. Ik had daar al over gelezen, maar in een dorp als Beli komt het erg duidelijk naar voren. Ik zit hier nu bijna 2 maanden en ik heb 1x de schoolbel gehoord, verder zijn er weer stakingen van de leraren tot december (er is flinke salarisachterstand). De Nederlandse Braziliaanse Tamara geeft tijdens haar tijd hier elke ochtend een uur Environmental Education om de kinderen wat bewuster te maken van de natuur en ze meteen de beginselen van schrijven bij te brengen, maar dat is uiteraard niet voldoende…
Als er bloem in het dorp is en er dus brood gebakken wordt is er elke ochtend een kleine wandeling door Beli (het is klein, maar er zijn zoveel paadjes dat ik bijna dagelijks wel verdwaal). Er zijn 2 winkeltjes waar ze brood verkopen en daarnaast de winkel (van 2x1 m) tot de knok toe hebben gevuld met producten als bisuitjes, uien (uit Nederland!), limonade poeder, sardientjes uit blik en zakjes met melkpoeder, oploskoffie en waspoeder. In het kantoortje of bij mijn hutje genieten we dan van oud stokbrood (ik heb hier nog nooit een vers brood gehad?) en koffie.
Zo’n 30 meter naast mijn hutje is er een waterput geslagen en zie ik altijd wel mensen voorbij komen om zich daar te wassen (en dus poedeltje naakt naast mijn hutje staan) of vrouwen in de meest prachtige jurken die emmers water halen. Dat die put zo dichtbij is, is relaxt als ik water moet halen om kleding te wassen, maar het is iets minder relaxt als om 5.30 ’s ochtends de mensen er een gezellig waterfeestje vieren en naar elkaar schreeuwen wat mij uit mijn slaap weet te houden (zelf hebben ze daar geen last van, want de mensen hier slapen werkelijk door alles heen!). En als er geen mensen rond het kampement zijn, zijn het wel de geiten de gezellig langs komen. Er zijn mega schattige baby geitjes, maar zodra ze mams kwijt zijn worden ze iets minder lief en maken ze vooral herrie
Uiteraard mis ik bepaalde dingen van thuis (Anne, familie & vrienden, gevarieerde voeding, koelkast, warme douche, etc) maar toch besef ik heel goed op wat voor een bijzondere plek ik mijn stage mag uitvoeren. In Nederland zal ik de warmte, de vriendelijke mensen en de puurheid van het ‘primitieve’ leven gaan missen. Dit is het echte Afrika, nog niet ontdekt door toeristen en waar de mensen oprecht en gastvrij zijn zonder haat of jaloezie jegens blanken…
Vreemd genoeg brengt de start van de droge tijd veel gevallen van malaria met zich mee, het lijkt erop alsof half Beli ziek op bed ligt. En als ze niet ziek zijn is er vaak een andere reden waardoor er niet of minder gewerkt hoeft te worden. Beli bestaat namelijk grotendeels uit inwoners met de Fula etniciteit en Fula mensen in Guinee-Bissau zijn over het algemeen moslim en houden ervan om zowel de Islamitische als Christelijke feestdagen te vieren, zodat er vooral weinig tijd over blijft om te werken. Half november begon het Islamitische nieuwe jaar wat 3 dagen feest betekende in Beli met veel muziek, eten en drukte en wij daardoor later dan gepland het veld in konden omdat de lokale lui familieverplichtingen hadden. Het lijkt er ook wel op alsof bijna iedereen Amadu of Mamadu heet, allemaal afgeleid van Mohammed.
Dus bleven we wat langer in Beli en maakten vanaf hier kleine veldtrips. En niet dat Beli zo bruisend is maar vervelen doe je je hier toch niet heel erg en je snuift heel goed de sfeer van een klein Afrikaanse dorpje op. Voetbal staat hier hoog in het vaandel, de dagelijkse werkzaamheden in en rond je hutje kosten hier veel meer tijd dan thuis en er zijn altijd en overal kinderen die je komen begroeten. De kinderen hebben alle tijd want het onderwijs in Beli en eigenlijk in geheel Guinee-Bissau laat nogal wat te wensen over. Ik had daar al over gelezen, maar in een dorp als Beli komt het erg duidelijk naar voren. Ik zit hier nu bijna 2 maanden en ik heb 1x de schoolbel gehoord, verder zijn er weer stakingen van de leraren tot december (er is flinke salarisachterstand). De Nederlandse Braziliaanse Tamara geeft tijdens haar tijd hier elke ochtend een uur Environmental Education om de kinderen wat bewuster te maken van de natuur en ze meteen de beginselen van schrijven bij te brengen, maar dat is uiteraard niet voldoende…
Als er bloem in het dorp is en er dus brood gebakken wordt is er elke ochtend een kleine wandeling door Beli (het is klein, maar er zijn zoveel paadjes dat ik bijna dagelijks wel verdwaal). Er zijn 2 winkeltjes waar ze brood verkopen en daarnaast de winkel (van 2x1 m) tot de knok toe hebben gevuld met producten als bisuitjes, uien (uit Nederland!), limonade poeder, sardientjes uit blik en zakjes met melkpoeder, oploskoffie en waspoeder. In het kantoortje of bij mijn hutje genieten we dan van oud stokbrood (ik heb hier nog nooit een vers brood gehad?) en koffie.
Zo’n 30 meter naast mijn hutje is er een waterput geslagen en zie ik altijd wel mensen voorbij komen om zich daar te wassen (en dus poedeltje naakt naast mijn hutje staan) of vrouwen in de meest prachtige jurken die emmers water halen. Dat die put zo dichtbij is, is relaxt als ik water moet halen om kleding te wassen, maar het is iets minder relaxt als om 5.30 ’s ochtends de mensen er een gezellig waterfeestje vieren en naar elkaar schreeuwen wat mij uit mijn slaap weet te houden (zelf hebben ze daar geen last van, want de mensen hier slapen werkelijk door alles heen!). En als er geen mensen rond het kampement zijn, zijn het wel de geiten de gezellig langs komen. Er zijn mega schattige baby geitjes, maar zodra ze mams kwijt zijn worden ze iets minder lief en maken ze vooral herrie
Uiteraard mis ik bepaalde dingen van thuis (Anne, familie & vrienden, gevarieerde voeding, koelkast, warme douche, etc) maar toch besef ik heel goed op wat voor een bijzondere plek ik mijn stage mag uitvoeren. In Nederland zal ik de warmte, de vriendelijke mensen en de puurheid van het ‘primitieve’ leven gaan missen. Dit is het echte Afrika, nog niet ontdekt door toeristen en waar de mensen oprecht en gastvrij zijn zonder haat of jaloezie jegens blanken…
-
28 November 2013 - 21:03
Ingrid En André:
Leuk verhaal weer Ier! Ja snuif het Afrikaanse leven nog maar goed in de komende weken. Je zult zoiets niet snel weer meemaken! Dikke kus en veel plezier in Bissau! -
28 November 2013 - 21:46
Thomas:
Iris! Wat een leuk verhaal om weer te lezen. :) Ik ben volgende week weg van de KOM, maar we spreken elkaar sowieso wel ergens. Voor nu nog heel veel succes en plezier daar, het primitieve leven is iets dat je kijk op alles voor het leven veranderd. Ciao et un bon voyage! -
28 November 2013 - 21:50
Thea En Hans:
Geweldig om dit allemaal te lezen.Geniet er toch ook nog maar even van.
Liefs Thea en Hans. -
28 November 2013 - 22:05
Familie Bouwman:
Fijn om je weer te lezen, leuk verslag!
Ondanks de primitiviteit, krijg ik er toch heimwee van naar Afrika.
Neem alles heel goed in je op, de geuren, de kleuren en het gevoel wat je hebt bij het omgaan met de mensen daar. Dat komt nooit meer terug. Zie nog maar even af en geniet tegelijkertijd! Voor je het weet sta je weer op Schiphol.
Hele dikke kus!
-
28 November 2013 - 22:16
Heilke En Gerard:
Iris wat bijzonder om dit te mogen meemaken. Geniet nog van de puurheid van dit dorp. Wat heb je het weer mooi verwoord. L.gr. -
29 November 2013 - 16:16
Anneke De Jong:
hoi iris het is wel afzien allemaal maar wel weer prachtig geschreven nog succes met alles groeten dick en anneke -
29 November 2013 - 18:31
Wilma Van Doorn:
Een hele ervaring Iris! Blijf er van genieten, voor je het weet ben je weer terug bij alles dat je mist en bij allen die jou ook missen. Dikke kus. Wilma -
01 December 2013 - 22:27
Steven:
Leuk om jou verhaal te lezen over het echte leven in Afrika.
Als je dit weer leest besef je dat wij dan zo anders leven.
Veel plezier nog en succes natuurlijk met je onderzoeken. -
02 December 2013 - 21:37
Gera En Kees:
Hoi Iris, wat heb je weer een mooi verslag gemaakt. Je houd ons zo goed op de hoogte.
Geniet nog van het mooie afrika en veel succes met je onderzoeken.
Lieve groetjes Gera en Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
